TENTOONSTELLING MAARTJE KORSTANJE

vrijdag 30 augustus t/m vrijdag 18 oktober 2019

Het thema ‘Veranderende Grenzen’ sluit heel goed aan bij mijn kunstpraktijk. Tijdens het proces ben ik constant bezig grenzen te verleggen. De start van een sculptuur vindt het beste plaats vanuit een chaos van materialen, onderdelen en referentie objecten. Tijdens het maken probeer ik juist orde te scheppen in die chaos, te sublimeren. Datgene wat te veel oogt moet wijken totdat de essentie overblijft. Uiteindelijk moet het beeld een dynamisch, spannend, logisch en niet chaotisch ogend geheel zijn. Dat vergt veel aandacht, wikken en wegen en tijd om te laten rijpen en rusten. Tijdens het proces begeef ik me als maker in een constante staat van meanderen. Ik beweeg mee met de stroom, soms traag, dan weer in stroomversnellingen. Er is geen concreet te duiden eindpunt in het maakproces. Een harde grens wanneer iets af is, is niet te stellen, want die is fluïde en moet dat ook blijven.

Over Fluide Grenzen gesproken: Ambivalentie speelt een grote rol in mijn werk. Ik streef naar beelden die uiteenlopende emoties op kunnen roepen. Voor de één kunnen ze aantrekkelijk zijn, voor de ander afstotelijk. Het ultieme beeld is niet makkelijk te duiden of te benoemen. Ik streef ernaar de individuele verbeelding aan de gang te zetten zodat er persoonlijke verbindingen gelegd kunnen worden.

Voor werk in de Bewaerschole denk ik aan de grens tussen land en water. Daar waar de twee elementen elkaar ontmoeten ontstaat een spanningsveld waarin deze elementen op elkaar reageren en inwerken.
Iets wat misschien ook terugkomt - want vaak aanwezig in mijn werk - is de grens tussen leven en dood. Vergankelijkheid is een mooie overgangsfase waarin die grens lang opgerekt wordt.

Als maker zoek ik graag naar de grenzen en mogelijkheden van materialen en technieken. Ik werk vaak spelenderwijs met materiaal en machines zodat ik ze leer kennen en kan inzetten op een eigen manier die misschien niet de conventionele manier is.

Ik kijk er naar uit met het thema in mijn achterhoofd nieuwe beelden te maken voor de tentoonstelling in september. Wat het precies gaat worden kan ik nog niet voorzien, ik vaar graag op mijn innerlijk kompas en geef mezelf de vrijheid grenzeloos te denken en werken.