Wij hebben wilgentakjes verbrand

Onze winkelstraten zijn in deze tijd aan grote verandering onderhevig. In het straatbeeld van binnensteden vestigen zich steeds meer goedkope grootgrutters, maar ook biologische koffiekantoortjes. Er is leegstand omdat traditionele lokale ondernemers noodgedwongen stoppen, (inter)nationale ketens overwoekeren elk winkelgebied verder, of gaan ook failliet. Er varen steeds meer grote containerschepen op onze Schelde en aan de andere kant van de dijk bewerken idealisten een klein stukje land. Op polderwegen rijden de busjes van pakketbezorgers.

Is deze meanderende globale versus lokale ontwikkeling ook terug te zien in mijn kunstenaarschap? Met deze vraag ben ik aan de slag gegaan voor mijn aanstaande tentoonstelling in de Bewaerschole in Haamstede.

Seizoensgebonden kunstenaarsmateriaal
Mijn kunstenaarsmateriaal laat ik regelmatig met grote schepen van ver komen. Hoe is het om lokale materialen te gebruiken, werkt dat even goed? Of moet ik nog strikter zijn en zelfs seizoensgebonden lokale kunstenaarsmaterialen kiezen? Na de lokale wilgenknot van begin 2019 heb ik de gesnoeide wilgentakjes verbrand. Met het houtskool dat uit dit procedé voortkwam ben ik aan het werk gegaan. Ik probeer de laatste tijd regelmatig lokale producten uit. In mijn werk onderzoek ik de kleur zwart. Eerder vond ik mijn zwarten in lokale onderwerpen, of Coca-Coladruk. In tekeningen gemaakt met het zilverpoets van thuis. Of met dropinkt. Katjesdrop is het zwartst. Met lokaal geproduceerde houtskool heb ik er een nieuw lokaal zwart bij. Al weet ik niet of het maken van houtskool in het houtvuur CO2 reducerend genoeg is.

(Anders)globale verbeeldingkeuze
En welke keuze maak ik in de onderwerpen die ik verbeeld? Laat ik mijn onderwerpen van ver komen? Werk ik vanuit de subcultuur waar ik vandaan kom? Welke beeldtaal spreken en begrijpen mensen vandaag? Is lokale verbeelding nog verantwoord of is dit terrein in beslag genomen door politiek nationalisme? Is vrijheid te vinden in internationale beeld- en onderwerpkeuze, of neigt dat juist naar een vergelijking met de eenvormige winkelketens die in elke winkelstraat van Nederland te vinden zijn?

De ecologie van de verbeelding
Ik vind het mooi om vragen beeldend te onderzoeken. Beeld overstijgt taal, ze spreekt vele talen. Kunst en verbeelding hebben het al een tijdje moeilijk in onze huidige maatschappelijke, politieke en economisch tijden. Terwijl iets bedenken of verbeelden nauwelijks ons klimaat hoeft te belasten. Ik hoop dat leegstand in de winkelstraten van de verbeelding nooit zal plaatsvinden.