DISTANT SUFFERING XXXVII | i.d. van een gedeelde geschiedenis van beweeglijkheid

Nomadische locatie: Het raam van het huis aan Ring 16, Burgh-Haamstede. Voor deze tentoonstelling functioneert dit huis als dependance van het kunstproject: ik geef je mijn raam van Sylvia Hubrouck in Vlissingen

Leave your home
Change your name
Live alone
The National | 2010

Multinationale bedrijven hebben de wereld dankzij technologie hyper energetisch en hypersnel gemaakt. Dat ondermijnt bestaande sociale verhoudingen, tradities, instituties en denkbeelden. Mede daardoor zijn we feitelijk allemaal op drift geraakt, zijn we als het ware ‘nomaden’ geworden. Nomaden, tegen wil en dank.
Tel daarbij op dat ons bestaan overladen is met een oneindig aantal mogelijkheden. Dat genereert voor hen die zich dat kunnen veroorloven een uitzinnig globaal nihilistisch consumentisme. Ronduit hilarisch is het dat elk van die mogelijkheden in zekere zin al lang gerealiseerd is; virtueel en/of fysiek . . .
De nutting van al die mogelijkheden heeft desastreuze gevolgen voor de ander / het andere, zoals de mensen, de dieren en de dingen. Van culturele appropriatie tot en met de fysieke vernietiging van de (culturele) leefomgeving.

Het heeft dus er alle schijn van dat de hierboven beschreven nomade zich aan niemand en niets meer bindt, nergens meer verantwoordelijk is, die de planeet over raast op zoek naar ‘unieke’ Instabeelden. Daarbij de planeet enorm overbelast. Met alle gevolgen van dien.

De perverse tragiek: zij die het minste aan b.v. global warming bijdragen, hebben er als eerste en tegelijkertijd het meeste last van.

Het werk in Bewaeschole bestaat uit een outline archiefkast die in een laag water van tussen de 5 en 7 cm. helder, zout water staat. Met op de boden een laagje van 2 cm. gewassen zand. In de archiefkast 64 sheets waarop 1280 beelden van alle mogelijke verschijningsvormen van water van over de gehele planeet. Daarover heen grafieken die verwijzen naar global warming.

Om details te zien ten einde die informatie te bereiken, heeft men grosso modo twee mogelijkheden: of natte, mogelijk verpunkte schoenen riskeren of schoenen uit en natte voeten halen. Hier kan men in elk geval kiezen . . .

DISTANT SUFFERING XXXVII | i.d. van een gedeelde geschiedenis van beweeglijkheid probeert ook een reflectie te zijn op het nomadische karakter van Bewaerschole als kunstplek zélf. De afgelopen drie decennia zag ik in hier een aantal tentoonstellingen dat niet alleen al jaren met mij meereist, maar waarvan ik diep overtuigd ben dat ze stuk voor stuk onderdeel uitmaken van de totstandkoming, van de wordingsgeschiedenis van dit beeld. Waarbij uiteraard ook de schaduw van het hier altijd aanwezige trauma van 1953 en rituelen als stroa – de jaarlijkse reiniging van werkpaarden in zee - nooit ver weg zijn . . .

Elementen van DISTANT SUFFERING werden tentoongesteld in achtereenvolgens Nederland, België, Pakistan, Frankrijk, Engeland, Italië, Tsjechië, Denemarken, Libanon, Duitsland, Zweden, Argentinië, Brazilië en de V.S.
Intrinsiek onderdeel van mijn kunstpraktijk is het samen met nijn vrouw Willy van Houtum al bijna 30 jaar runnen van ruimteCAESUUR in Middelburg.

De artistieke praktijk van hans werd en wordt mede ondersteund door onder meer de Stichting Beeldende Kunst Middelburg (SBKM) en het Mondriaanfonds.